Het Tourdieet

Spreiding eetmomenten

Normaliter wordt aan een sporter geadviseerd om de eetmomenten rondom een inspanning goed te timen en af te stemmen op het type inspanning. Voor wielrenners is dat tijdens een meerdaagse koers een lastige opgave, omdat zij gedurende meerdere opeenvolgende dagen een aantal uren zonder pauzes actief zijn. Vooral de bergetappes vergen enorm veel inspanning (en brandstof) van de renners. Hoewel het lastig is om tijdens het klimmen te eten is het toch zaak dat ze voldoende energie binnenkrijgen. Daarom worden eetmomenten bij voorkeur in de dalen ingepland, zodat de renners hun voeding gemakkelijk kunnen aanpakken en al een begin te maken met hun maaltijden.

Wat wordt er gegeten tijdens de koers?

Drinken op de fiets is vaak al lastig, maar eten en fietsen is nog moeilijker te combineren. Omdat er veel energie nodig is bij de intensieve inspanning die wordt geleverd en er weinig tijd is om te eten hebben energierijke compacte voedingsmiddelen zoals sportrepen met koolhydraten, gelletjes en kleine eenhapsbroodjes gevuld met een eiwitrijke en koolhydraatrijke vulling de voorkeur. Daarnaast worden isotone en koolhydraatrijke sportdranken afgewisseld. Gelletjes leveren veel energie en hoeven niet gekauwd te worden. Dat klinkt lui, maar ook kauwen kost energie en zuurstof, terwijl de renners dat het liefst zoveel mogelijk inzetten voor behoud van snelheid.
Naast de ravitailleringsmomenten wordt er tijdens de koers ook voeding en vocht vanuit de ploegleidersauto’s aangereikt aan individuele renners en de knechten nemen voeding en vocht mee voor hun collega’s in de ploeg.
Variatie in smaak is belangrijk, omdat de renners meerdere dagen achtereen moeten volhouden om voldoende te eten.

Goed eten en drinken om scherp te blijven

In het peleton wordt dicht op elkaar gereden. Een foute stuurbeweging kan leiden tot valpartijen van meerdere renners met alle gevolgen van dien. Daarom is continue alertheid op andere renners en onregelmatigheden in het wegdek vereist. Tijdens het dalen is opperste concentratie nodig, vooral als er ook nog een kans is op koeien en andere dieren die onverwachts besluiten om over te steken. Uit eigen ervaring kan ik melden dat je bij zo’n onverwachte manoeuvre van een “medeweggebruiker” acuut een adrenalinestoot krijgt. Dat geldt ook voor slippartijen door losliggend zand en steentjes. Wie dan vol in de remmen moet krijgt wel even de “schrik in de benen”…
Door voldoende te eten en te drinken zorg je voor voldoende kracht en scherpte.

Voor en na de koers

Tijdens het ontbijt wordt er al veel meer gegeten dan een man van 20 met een gemiddelde activiteit gedurende een hele dag eet. Direct na de koers hebben de renners honger en dorst. Op dat moment schreeuwen de spieren om eiwit voor het herstel van het spierweefsel en koolhydraten om de reservebrandstofvoorraden weer aan te vullen. Tijdens het diner redden de wielrenners het niet met de standaardporties van de hotels. Daarom zijn er steeds meer ploegen die hun eigen kok meenemen en zich laten adviseren door een sportdiëtist voor het dagmenu. Op die manier zijn renners er beter van verzekerd dat er een voeding aangeboden wordt die bij hun energiebehoefte past.
Ook smaak is belangrijk. Daarvoor zijn boeken als Culinaire Tour en Goud op je Bord absolute aanraders. De gerechten zijn ook geschikt voor beoefenaars van andere sporten.

Tourvoeding door renners, een kok en een journalist bekeken

Op zondag 12 juli werd tijdens de uitzending van NOS Studio Tour eens uitgestald wat een wielrenner op een gemiddelde Tourdag eet. Televisiekok Pierre Wind beoordeelde deze dagvoeding als zeer ongezond, vanwege het hoge gehalte aan snelle suikers, maar hij vergelijkt deze voeding vooral met het advies voor een voeding voor een normaal actieve man van ongeveer 20 jaar. In dezelfde  uitzending meldde Henk Lubberding dat hij in de jaren zeventig tijdens zijn actieve sportjaren al extra muesli(repen) en pap meenam om zichzelf goed te voeden.
Ook Leontien van Moorsel vertelde hoe zij in de jaren negentig haar gang kon gaan met voeding, terwijl zij door niemand teruggefloten werd en een eetstoornis ontwikkelde. In de tijden van deze beide ex-coureurs werden er nog nauwelijks wetenschappelijk onderbouwde voedingsadviezen aan wielrenners op topniveau gegeven.
Een Noorse journalist laat in dit filmpje zien dat de hoeveelheden die door wielrenners tijdens een Tourdag worden gegeten veel te veel zijn voor iemand die niet actief is. Zijn poging om in korte tijd te “eten als een wielrenner tijdens de Tour de France” leert dat je behoorlijk actief moet zijn om zoveel voeding te kunnen verstouwen.

Is Tourvoeding gezond?

Uit onderzoek van Saris bij een kleine groep wielrenners blijkt dat een renner ongeveer 6000-9000 kCal per dag verbruikt. De onderzochte renners vielen nauwelijks af tijdens de Tour. Helaas zijn er geen gegevens bekend over de inname van bouw- en regulerende stoffen.
Het is aannemelijk dat daar mogelijk nog veel winst is te behalen.